Zasoby i tempo rozwoju kapitału ludzkiego w państwach Unii Europejskiej w latach 2000-2010

Radosław Kupczyk 

 

Przesłanką do przeprowadzenia badań nad zagadnieniem rozwoju kapitału ludzkiego w państwach Unii Europejskiej stały się dokonujące się w ostatnich dekadach w postępie geometrycznym zmiany technologiczne, których efekty przenikają coraz bardziej intensywnie w system społeczno-ekonomiczny Unii Europejskiej i jej państw członkowskich. Owe zmiany technologiczne określają nowe wymiary składników kapitału ludzkiego, a więc najogólniej rzecz biorąc, we wszystkich sferach ludzkiej egzystencji (ekonomicznej, społecznej, politycznej, aksjologicznej etc.) – wiedzy, doświadczenia i umiejętności zastosowania wiedzy w praktyce. 

Za sprawą zmian technologicznych społeczeństwo staje się coraz bardziej informatyczne, a to zmienia sposoby komunikowania: między Unią Europejską a rządami i społeczeństwem jej państw członkowskich; między rządami a obywatelami; w ramach społeczeństwa obywatelskiego, które uzyskało możliwość szybkiego organizowania się również w skali globalnej, co pokazał casus Acta. Zmiany technologiczne wreszcie doprowadziły do rewolucji w sposobach, formach i metodach nauczania – a to, że nie wszędzie, wynika właśnie z braku wyposażenia populacji „pasów rdzy (rusty belts)” w nowoczesną infrastrukturę informatyczną. Zmiany te opisywane są przez badaczy z obszarów nauk technicznych, ale także z obszaru nauk społecznych, a także humanistycznych, którzy analizują wpływ wzrostu ilości i szybkości przesyłania informacji na procesy społeczno-ekonomiczne.