Obrazy świata jako konstrukty kultury

Analiza historyczno-porównawcza

 

 

Przedstawione w książce refleksje ukazują proces przeżywania i doświadczania świata jako nacechowany podmiotowo, jako zakorzeniony w kulturze, filtrowany przez imputacje kulturowe oddziaływujące na ludzką świadomość, a także przedokreślany przez przyjmowane bez dowodu pewniki, dające ramy naszemu poznaniu, a nam samym względne poczucie epistemologicznego bezpieczeństwa. Świat jawi się nam taki, jak tego oczekujemy, poznajemy go w taki sposób, w jaki zapytamy, opiszemy go za pomocą takich reguł, które sami stworzymy lub zaakceptujemy spośród istniejących i narzucimy badanemu światu jako rzekomo w nim zawarte i naturalne. Tylko zdając sobie z tego sprawę możemy proces poznawczy w naukach przyrodniczych jakoś kontrolować, przynajmniej w pewnych granicach, co może sprawić, iż medycyna ponownie odkryje humanistyczne podstawy swojego współczesnego standardu i nie będzie zmierzała do jego ahistorycznej absolutyzacji.