Wydawnictwa - Oficyna wydawnicza Arboretum

Wydawnictwa

  • Lek roślinny, tom 9

    Lek roślinny w lecznictwie Bliskiego Wschodu i Europy Środkowej

    Wybrane problemy

    pod redakcją

    Bożeny Płonki-Syroki i Andrzeja Syroki

     

    Wszystkie teksty zebrane w pierwszej części niniejszego tomu odnoszą się do wspólnego standardu medycyny i farmacji, wypracowanego w starożytności na obszarze śródziemnomorskim. Standard ten odpowiadał zarówno tamtejszemu profilowi zachorowań, jak i warunkom klimatycznym i szacie roślinnej, która mogła się w nich rozwijać. Do historii praktyk terapeutycznych przeszły i przez wieki utrzymały swą popularność metody leczenia najczęściej występujących w basenie Morza Śródziemnego schorzeń. […] Wiele leków roślinnych zostało opracowanych w starożytnej Mezopotamii i Egipcie, stamtąd niektóre zostały przejęte przez Żydów, a bardzo wiele przez Greków, a od nich przez Rzymian. Klasyczny standard farmakognozji grecko-rzymskiej został następnie twórczo rozwinięty przez muzułmanów, Arabów i Turków, a także członków innych społeczności etnicznych, które przyjęły islam jako religię. Ich poważną zasługą było wdrożenie do produkcji leków wielu nowoczesnych w średniowieczu procedur technologicznych, a także korzystanie z innowacyjnego sprzętu. Śródziemnomorskie praktyki terapeutyczne członkowie ludów germańskich, frankońskich i in., którzy wkraczali stopniowo na teren zachodniej części Cesarstwa Rzymskiego, przejęli początkowo od Rzymian. Po wkroczeniu na arenę dziejów cywilizacji islamskiej europejska farmakognozja rozwijała się także pod jej wpływem, o czym świadczy wiele istniejących do dziś tłumaczeń. Klasyczna farmakognozja grecko-rzymska była natomiast rozwijana w Bizancjum. Stworzyła w ciągu wieków trwały konglomerat, który w XV i XVI w. upowszechnił się w Europie Zachodniej.

    W drugiej części niniejszego tomu autorzy skoncentrowali się na zagadnieniach dotyczących medycyny i farmacji polskiej.

    Różnorodność podejmowanych w tomie 9 serii Lek roślinny tematów wskazuje, że badania nad historią i współczesnym stanem farmakognozji cechuje szeroki zakres tematyczny. Mimo iż odwołują się do tego samego substratu, jakim są surowce roślinne, badania te odpowiadają na wiele różnych pytań i realizują zróżnicowane cele poznawcze. Ich autorami są specjaliści z wielu różnych dziedzin, wnoszący do nich swoje profesjonalne kompetencje. 

  • Uzdrowiska arystokratyczne

    Pod redakcją

    Bożeny Płonki-Syroki, Pawła Brzegowego,

    Sławomira Dorockiego i Andrzeja Syroki

     

    Model leczenia odbywającego się poza stałym miejscem zamieszkania chorego, w pięknej okolicy, w starannie zaplanowanej i odznaczającej się wysokimi walorami estetycznymi przestrzeni, uznawany był za bardzo skuteczny. Miejsca pod założenie uzdrowiska wybierano bowiem w okolicach o szczególnej urodzie i korzystnych warunkach klimatycznych, a także ze względu na obecność w ich naturalnym środowisku surowców, którym przypisywano właściwości lecznicze (wód mineralnych, które spożywano i wód termalnych, których używano do kąpieli). Rekonwalescenci po chorobach ostrych i różnego rodzaju urazach, kobiety po urodzeniu dziecka, a także starające się o potomstwo, osoby z różnego rodzaju dysfunkcjami związanymi z wiekiem, przenosiły się na kilka do kilkunastu tygodni do uzdrowisk, podporządkowując w tym czasie swój styl życia pielęgnowaniu zdrowia i urody, a także wypełniając swój czas różnymi rodzajami aktywności uznawanymi przez nie za przyjemne. Pobyt w uzdrowisku nie był bowiem dla pacjentów czasem próżnowania, lecz aktywności, ale odmiennej od tej, którą chory wykonywał w domu. Dzień pacjenta wypełniały bowiem zabiegi lecznicze, spacery, zwiedzanie okolicy, uczestnictwo w imprezach kulturalnych. […]

    W europejskim modelu lecznictwa uzdrowiskowego chorzy wywodzący się z elity społecznej przebywali w przestrzeni publicznej w towarzystwie osób zdrowych, co sprzyjało mitygowaniu się w okazywaniu objawów choroby i cierpienia. Nie było to bowiem uznawane za przejaw dobrego wychowania i gustu. O chorobach można było rozmawiać, ale nie należało się im poddawać ani podporządkowywać chorobie całej swojej biografii. Przynależność do społecznej elity pozwalała bowiem osobom z poważnymi nawet dysfunkcjami fizycznymi na cieszenie się pięknem okolicy i korzystanie z zabiegów. Umożliwiała to obecność w uzdrowiskach licznego grona personelu i służby pomagającej chorym w różnych rodzajach aktywności […]. 

  • Rola oficera łącznikowego Policji w walce z przestępczością i w realizacji polityki zagranicznej RP

    Adrian Szumski

     

    Współczesną problematykę związaną z bezpieczeństwem charakteryzuje wieloaspektowość i złożoność. Aktualne pojęcie bezpieczeństwa obejmuje szereg elementów, a realizacja zadań mających na celu jego zapewnienie w poszczególnych obszarach (niejednokrotnie ściśle z sobą powiązanych) wymaga podejmowania zdywersyfikowanych działań przez różne podmioty, często pozostające z sobą w rozmaitych zależnościach. Jednym z kluczowych obszarów bezpieczeństwa jest bezpieczeństwo wewnętrzne, które obejmuje wiele zagadnień, wśród których ważną rolę odgrywa walka z przestępczością. Zagadnienie to nie funkcjonuje jednak „w próżni”. Współczesna przestępczość wykazuje nie tylko coraz większe zróżnicowanie, ale też umiędzynarodowienie, któremu sprzyja większa otwartość granic i upowszechnianie się nowoczesnych technologii komunikowania się, które obok ewidentnych korzyści dla uczciwych obywateli, często wykorzystywane są także w sposób bezwzględny przez przestępców. Wzrost liczby i znaczenia grup przestępczych działających na skalę międzynarodową powoduje szkody w wielu krajach, a przestępczość w formie zorganizowanej, w skrajnych przypadkach, jest w stanie zachwiać podstawami funkcjonowania państwa i jego stabilnością, co z kolei może być groźne także dla jego sąsiadów, a nawet generować problemy na szerszą skalę międzynarodową. Walka z przestępczością w takim ujęciu przestaje być elementem jedynie bezpieczeństwa wewnętrznego, ale też nabiera znaczenia międzynarodowego. Uwarunkowania te sprawiają, że od wielu lat wzrasta rola międzynarodowej współpracy w walce z przestępczością, angażująca siły bezpieczeństwa różnych państw oraz międzynarodowe organizacje zajmujące się tą problematyką. We współpracę tę zaangażowana jest także polska Policja, a współdziałanie z policjami innych państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi, a także z organami i instytucjami Unii Europejskiej na podstawie umów i porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów należy (zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy o Policji) do jej ustawowych zadań.

  • Uzdrowiska nadmorskie w Europie (XIX–XXI w.) w kontekście porównawczym

    Pod redakcją

    Bożeny Płonki-Syroki, Pawła Brzegowego,

    Sławomira Dorockiego i Andrzeja Syroki

     

    Obecny, trzynasty już tom serii Kultura uzdrowiskowa w Europie, jest poświęcony uzdrowiskom nadmorskim. Mają być one ukazane w kontekście porównawczym wobec uzdrowisk tradycyjnych, zlokalizowanych w głębi lądu, często powstałych jeszcze w starożytności i przeznaczonych przede wszystkim dla arystokracji. Niemal do połowy XIX w. ta warstwa społeczna dominowała wśród klientów europejskich uzdrowisk i do jej upodobań kulturowych kurorty dostosowały swoją infrastrukturę oraz model funkcjonowania. Nawiązywał on do koncepcji stworzonej jeszcze w starożytności grecko-rzymskiej, w której uzdrowiska tworzono dla publiczności dysponującej nieograniczoną ilością wolnego czasu i bardzo wysokim poziomem dochodów. Spędzanie czasu w takich uzdrowiskach musiało być przede wszystkim przyjemne i atrakcyjne, a ich funkcja lecznicza znajdowała się na drugim planie. […]

     

    Skutecznych metod leczenia poszukiwano w oddziaływaniu klimatu, spierając się, który można by uznać za najbardziej korzystny (górski, podgórski, nizinny, nadmorski, ciepły lub zimny). Tworzyło to znakomity kontekst dla budowania z dala od miast prywatnych rezydencji, a także do wyjazdów do uzdrowisk. Celem tych wyjazdów były w przypadku arystokracji przede wszystkim kurorty założone już wcześniej w podgórskich regionach Europy (gdzie najczęściej występowały naturalne źródła termalne), a także miejscowości znajdujące się na wybrzeżach Morza Śródziemnego. Oferowały wspaniałą architekturę, liczne atrakcje kulturalne, łagodny klimat, zwykle też możliwość korzystania z basenów termalnych, naturalnych lub sztucznych, jak również szeroką paletę kąpieli, masaży, inhalacji i innych uznawanych w XVIII i XIX w. za skuteczne metod leczenia.

     

    Na tym tle należy dostrzec odrębność kurortów, które od końca XVIII stulecia pojawiać się zaczęły nad zimnymi morzami Europy: Atlantykiem, Morzem Północnym i Bałtyckim.

  • Tradycje i perspektywy rozwoju kultury uzdrowiskowej w Muszynie w kontekście europejskim

    Pod redakcją

    Bożeny Płonki-Syroki, Pawła Brzegowego,

    Andrzeja Syroki i Sławomira Dorockiego

     

    Uzdrowisko w Muszynie, cieszące się współcześnie zasłużoną renomą wśród pacjentów licznych sanatoriów, przyciągające uwagę wielu turystów, jak również powszechnie kojarzone w całej Polsce z posiadającą cenne właściwości lecznicze wodą mineralną Muszynianka, u progu swojej historii nie miało łatwego startu i trudno było przewidzieć, czy pomysł założenia kurortu w małej przygranicznej miejscowości spotka się z powodzeniem wśród klientów. W dziewiętnastowiecznej Galicji zakładano bowiem dziesiątki podobnych uzdrowisk, z których większość nie przetrwała próby czasu, a wiele zakończyło swą działalność albo już z chwilą śmierci swojego założyciela, albo też jego bezpośrednich spadkobierców. Działo się tak z przyczyn, z których wyróżnić należy najważniejsze: nadmiar podobnych inicjatyw – przy niedostatecznej chłonności lokalnego rynku, brak dostatecznych środków u właścicieli uzdrowisk na inwestycje w rozwój uzdrowiskowej infrastruktury, skromna oferta pobytowa i kulturalna (a często w ogóle jej brak), słabo rozwinięta baza zabiegowa, brak stale zatrudnionego lekarza, mało wydajne źródła wody pitnej i mineralnej, niski poziom higieny związany z brakiem kanalizacji, trudny i uciążliwy dojazd, mało atrakcyjna okolica. Ważnym czynnikiem ograniczającym możliwość rozwoju nowo zakładanych uzdrowisk była też konkurencja ze strony już istniejących kurortów, które ich goście wybierali z powodu rodzinnej tradycji, atrakcyjnej oferty, która ich przyciągała i wzrastającej troski właścicieli o dostosowanie tej oferty do oczekiwań klientów. Mogło się więc wydawać, że próba powołania uzdrowiska w Muszynie, miasteczku położonym w bezpośredniej bliskości znanego kurortu Krynica, skazana być powinna na niepowodzenie. Tak jednak się nie stało, z wielu powodów, które zostały omówione w niniejszym tomie.

  • Polskie partie parlamentarne wobec zagadnień polityki zagranicznej RP w latach 2011–2015

    pod redakcją Tomasza R. Dębowskiego

     

    Jesienią 2011 r. odbyły się wybory do Sejmu i Senatu RP, które przesądziły o powierzeniu misji utworzenia rządu, koalicji Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego, która od 2007 r. sprawowała władzę. W parlamencie pojawił nowy gracz o liberalnej specyfice – Ruch Palikota. Na czele tej formacji stał Janusz Palikot – polityk znany ze swoich wyrazistych i czasami kontrowersyjnych poglądów, który do jesieni 2010 r. związany był z Platformą Obywatelską. Jego nowa partia, odwołując się m.in. do radykalnych haseł antyklerykalnych oraz obyczajowych, pozyskała m.in. część elektoratu Sojuszu Lewicy Demokratycznej, formacji na której osłabienie wpłynął również zwrot preferencji wyborczych Polaków w stronę środowisk centroprawicowych. Dodajmy, że wybory 2011 r. nacechowane były silnymi emocjami, które towarzyszyły rywalizacji dwóch największych sił politycznych, tj. Platformy Obywatelskiej i Prawa i Sprawiedliwości1. Ponadto, odbywały się w cieniu katastrofy smoleńskiej oraz wyników przyśpieszonej kampanii prezydenckiej. Ich rezultat nie doprowadził do zmiany na stanowisku Premiera RP, ani Ministra Spraw Zagranicznych, którego misję do jesieni 2014 r. piastował Radosław Sikorski, a później Grzegorz Schetyna, aż do momentu powołania i zaprzysiężenia rządu Beaty Szydło.

  • Lek roślinny, tom 8

    Rola roślin w diecie, terapii i kreowaniu postaw prozdrowotnych

    pod red. Bożeny Płonki‑Syroki i Andrzeja Syroki

     

    Ujęcie problematyki leczenia przy pomocy środków roślinnych, zastosowane w tomie 8 serii pt. Lek roślinny wykracza – podobnie jak w tomach poprzednich – poza granice farmakognozji i fitoterapii, zarówno w wymiarze historycznym, jak i współczesnym. Staramy się bowiem, jako redaktorzy serii, zaprosić do współpracy reprezentantów różnych dyscyplin naukowych, którzy mogą wnieść do wspólnych badań własną, charakterystyczną dla uprawianej dyscypliny perspektywę. W niniejszym tomie znajdują się studia, których autorami są zarówno przedstawiciele nauk przyrodniczych – medycyny, farmacji i biologii, jak i humanistycznych – historii, antropologii kulturowej oraz prawa. Ich zainteresowania badawcze dotyczą różnych aspektów historii farmacji, które można by scharakteryzować posługując się terminami metodologii historii nauki jako wewnątrznaukowe i zewnątrznaukowe. Te pierwsze są związane ze standardem farmakognozji i fitoterapii. Ich autorzy koncentrują się na charakterystyce wybranych roślin, ich cechach gatunkowych, opisie właściwości terapeutycznych i skutków ubocznych i innych zagadnieniach pokrewnych. Te drugie, zgodnie ze standardem metodologicznym nauk humanistycznych, głównym przedmiotem badań czynią społeczno-kulturowe aspekty farmakognozji i fitoterapii. Czasami autorzy przekraczają granice własnych dyscyplin naukowych, pisząc studia, które mogłyby być zaliczone do innego obszaru określonego pod względem metodologiczno-tematycznym niż ten, który jest związany z ich wykształceniem. Wynika to z ich własnych zainteresowań badawczych i kompetencji interpretacyjnych.

  • Tradycje i perspektywy rozwoju kultury uzdrowiskowej w Krynicy-Zdroju w kontekście europejskim

    Pod redakcją

    Bożeny Płonki-Syroki, Agnieszki Kaźmierczak,

    Sławomira Dorockiego i Pawła Brzegowego

     

    Uzdrowisko Krynica należy do grona najstarszych polskich kurortów, jest także powszechnie uznawane za jeden z najlepszych ośrodków lecznictwa uzdrowiskowego w naszym kraju. Ta zasłużona renoma jest wynikiem starań wielu zasłużonych dla rozwoju tego ośrodka ludzi, do których grona należał niewątpliwie profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i pionier polskiej balneologii Józef Dietl. W niniejszym tomie nie znajdzie się jednak artykuł poświęcony omówieniu dokonań tego uczonego na rzecz organizacji lecznictwa uzdrowiskowego w Krynicy i modernizacji całego sektora uzdrowiskowego w Galicji, ponieważ działalność Dietla została już wyczerpująco przedstawiona we wcześniej wydanych tomach serii Kultura uzdrowiskowa w Europie. W tym miejscu należy jednak wspomnieć jego zasługi, miały one bowiem charakter fundamentalny nie tylko dla późniejszego wspaniałego rozwoju uzdrowiska, lecz wcześniej dla przetrwania Krynicy na rynku usług uzdrowiskowych. Bez wprowadzonego przez Dietla programu modernizacji uzdrowiska dalszy rozwój Krynicy i osiągnięcie przez nią statusu jednego z najlepszych polskich uzdrowisk nie byłyby bowiem możliwe. W niniejszym tomie zostaną przedstawione te aspekty historycznego rozwoju Krynicy, które nie zostały wcześniej opisane w poprzednio wydanych tomach serii Kultura uzdrowiskowa w Europie. Opublikowane zostaną badania oryginalne, oparte na obszernej podstawie źródłowej, obejmującej zarówno źródła drukowane, jak i rękopisy, fotografie oraz relacje ustne. Tematyka prac poświęconych historii Krynicy dotyczyć będzie zarówno kwestii związanych z lecznictwem, tworzeniem i rozbudową infrastruktury uzdrowiskowej, jak i z szeroko pojętym zakresem kultury uzdrowiskowej, obejmującej tradycje teatralne i muzyczne, a także kwestie z dziedziny historii obyczajów. W ten sposób historia Krynicy zostanie ukazana z wielu różnych perspektyw, a jej przedstawienie nie będzie ograniczone wyłącznie do zagadnień związanych z historią medycyny uzdrowiskowej czy fizjoterapii.

  • Pokój

    Rzecz piękna, mądra, dobra …

    tom IV 

     

    Redakcja Sławomir Barć, Paweł Korobczak, Andrzej Lorczyk

     

    Wojna i pokój wyznaczają ramy problemowe rozważań w tekstach, zawartych w czwartym tomie serii „Rzecz piękna, mądra, dobra...". Z każdym z tych pojęć związała się bogata symbolika i wielość znaczeń, które - jak pokazują autorzy poszczególnych rozdziałów - stały się przedmiotem interdyscyplinarnej dyskusji z udziałem filozofów, filologów, etyków, historyków i religioznawców. Deklarowanym we wstępie celem autorów jest próba zrozumienia fenomenu wojny z założeniem, że pokój stałby się „najbardziej doniosłym skutkiem" przemyśleń. Lektura tekstów uzmysławia różnorodność ujęć tematycznych i metodologicznych (niekiedy radykalną), a zarazem ich komplementarny charakter. Autorom udało się uchwycić historyczne, ideowe, aksjologiczne, metafizyczne, etyczne, antropologiczne oraz religijne aspekty wojny rozumianej jako doświadczenie dziejowe, egzystencjalne, ustanawiające wartości, sensotwórcze, jak również wszystkich tych znaczeń ostateczną negację. 

    z recenzji dra hab. Andrzeja Kucnera 

     

  • Lek roślinny, tom 7

    Badania nad leczniczymi i toksycznymi właściwościami roślin – historia i współczesność

    pod redakcją

    Bożeny Płonki-Syroki i Andrzeja Syroki

     

    Stosowanie roślin jako leków od wielu wieków jest podstawowym składnikiem tradycji terapeutycznej. Wiązanie poszczególnych roślin z leczeniem konkretnych chorób opierało się na bardzo różnych przesłankach, z których jedne wynikały z poszukiwania podobieństwa morfologicznego danej rośliny […] z cechami, za pomocą których opisywano chorobę, natomiast drugie łączono z oceną materialnych efektów jej działania, wiązanych z substancjami otrzymywanymi w procesie przetwarzania roślin, z komponowaniem leków wieloskładnikowych, w których składzie znajdowały się różne elementy naturalne […], a także z wielkością stosowanej w leczeniu chorych dawki. […] Z punktu widzenia współczesnej farmakologii stosowanie w praktyce terapeutycznej leków roślinnych, których pozytywne działanie interpretowane jest w kategoriach skuteczności symbolicznej, nie musi jednak oznaczać, iżby skuteczność ta w ogóle nie występowała. W wielu wypadkach poprawa stanu zdrowia pacjenta mogła wprawdzie następować w wyniku efektu placebo […]. Mogło się jednak zdarzać i tak (i w praktyce rzeczywiście często się zdarzało), że podanie choremu na pewną chorobę, odróżnioną od innych na podstawie jej zewnętrznych objawów, określonego rodzaju rośliny (lub leku złożonego wykonanego z pewnej grupy roślin) przyczyniało się do realnej poprawy stanu zdrowia pacjenta, która dałaby się dziś stwierdzić za pomocą obiektywnych kryteriów klinicznych. Efekt ten następował wówczas, gdy stosowana w terapii roślina wykazywała rzeczywiste właściwości bakteriobójcze lub bakteriostatyczne, była skuteczna w hamowaniu rozwoju infekcji wirusowych lub przyczyniała się do zahamowania procesu nowotworowego itp. […] Koncepcje te są niewspółmierne ze współczesnym standardem medycyny klinicznej, odzwierciedlają jednakże przekonania zielarzy i lekarzy z dawnych epok, dotyczące przyczyn chorób i możliwości oddziaływania na ich przebieg za pomocą świadomie stosowanych czynników zewnętrznych, w tym wypadku leków produkowanych na bazie ziół […].

  • Tradycje i perspektywy rozwoju kultury uzdrowiskowej w Iwoniczu-Zdroju w kontekście europejskim

    Pod redakcją

    Bożeny Płonki-Syroki, Agnieszki Kaźmierczak,

    Sławomira Jandzisia i Andrzeja Syroki

     

    Niniejszy tom, zawierający studia powstałe w wyniku oryginalnych prac badawczych polskich i zagranicznych autorów prowadzonych w ostatnim roku, rozwinie w sposób szczególny trzy obszary analiz. Pierwszym z nich będą wyniki badań nad kształtowaniem się standardu kultury uzdrowiskowej w Iwoniczu, z uwzględnieniem tradycji leczniczej tego ośrodka, jak i ważnej dla jego historii tradycji kulturalnej. Drugim obszarem badań, których wyniki zostaną zaprezentowane w niniejszym tomie, są uzdrowiska europejskie, w tym te leżące obecnie w granicach Polski, jednakże w czasach, o których piszą autorzy pozostające w obrębie innych organizmów państwowych. Zamieszczone w tej części prace ukażą ewolucję starożytnego standardu kultury uzdrowiskowej, który był przystosowywany do lokalnych warunków i tradycji. Trzecim obszarem badań są uzdrowiska polskie i ich historia w XIX i XX w. W tej części znajdą się zarówno kurorty znajdujące się obecnie w granicach Polski, jak i te, które w momencie swojego założenia podlegały władzy politycznej innego państwa – Austrii, Prus i Rosji. […] działały w okresie galicyjskiej autonomii, w której zarządzanie tym obszarem uległo w znacznym stopniu polonizacji, że przeznaczone były przede wszystkim dla klientów polskich (lub że klienci ci stanowili poważny odsetek gości) oraz że skutki podejmowanych w nich wcześniej działań odczuwamy współcześnie w Polsce […].

  • Studia Metodologiczne z Nauk Społecznych

    pod red. Jana Ryszarda Sielezina

     

    Prezentowany zbiór studiów i artykułów dotyczący praktycznego zastosowania metodologii w wyspecjalizowanych dyscyplinach naukowych wiąże się ściśle w praktyką badawczą. Każdy, kto uprawia naukę, z pewnością przyzna, że wiedza i umiejętności metodologiczne wymagają nieustannego doskonalenia w zawiłych niekiedy procedurach metodologicznych i przestrzegania reguł logicznych. Dopiero spełnienie tych wymogów umożliwia szczegółowe rozpoznanie czy: studia i rozprawy wnoszą istotne wartości i treści do nauk społecznych, czy stanowią jedynie odtwórcze powtórzenie tego, co już wiemy. Aby zatem uprawiać odpowiedzialnie naukę, potrzeba nie tylko zaangażowania, krytycznego myślenia, sceptycyzmu ale też umiejętności metodologicznych i logicznych.

  • Dziewki czarowne

    Ludowe kosmetyki, pielęgnacja ciała i higiena na dawnych ziemiach polskich w opiniach badaczy z XIX i początków XX stulecia

     

    Lilianna Wdowiak

     

    Ukazanie się w 1891 roku w Warszawie niewielkiej książki pióra młodego galicyjskiego lekarza Mariana Udzieli (1863–1921), pt. Medycyna i przesądy lecznicze ludu polskiego, zostało później uznane za datę narodzin nowej w naszym kraju poddyscypliny etnografi i – etnomedycyny. Jednak już od początku XIX wieku interesowano się lecznictwem ludowym, czego dowodem były publikacje lekarzy: Jacka Dziarkowskiego, Kazimierza Wroczyńskiego, Ignacego Fijałkowskiego czy Michała Zieleniewskiego. Nie zawsze były one dla chłopów przychylne, niemniej świadczyły o pewnym zainteresowaniu ich sposobami leczenia. Gwałtowny wzrost fascynacją lecznictwem ludowym zaistniał w ostatnich dwóch dekadach XIX stulecia i na początku XX wieku. Na łamach czasopism naukowych i popularno-naukowych pojawił się szereg artykułów dotyczących tego zagadnienia, ukazały się osobne monografi e poświęcone medycynie ludowej, jak również w pracach etnografi cznych zamieszczano w odrębnych rozdziałach doniesienia o ludowych środkach i praktykach leczniczych. Dominował w nich opis. Autorzy rzadko wyrażali własne odczucia i spostrzeżenia w odniesieniu do spotykanych działań, chyba, że opisującym mogły się one wydawać wręcz barbarzyńskimi.

  • Skryty wymiar etyczności w myśli Martina Heideggera

    Paweł Korobczak

     

    Jawność etyczności pozostaje jawnością niełatwą i niepewną, jawnością jak gdyby dialektyczną, dorównującą stopniowi jawności przysługującemu prawdzie i temu, co w niej jej własnym Innym: skrytości. Jako nie-skrytość, zasadza jawność własną istotę w skrytości. Pozostając jej derywacją — dobywa prawda skrytość na jaw jako to, co nigdy nie ujawnialne w tym, co widoczne, sama stając się w tej mierze skrytością, w jakiej skrytością skrytości. Pozostaje skrytość tym, co nieskrytości nieustannie towarzyszy, w niej się ujawnia jako cień lub ślepa plamka. Ma to i drugą stronę, na mocy której skrytość nie jest możliwa bez nieskrytości. Jak gdyby struktura prawdy pozostawała oscylacyjnym zawieszeniem pomiędzy skrytością a jawnością i zarazem bodaj jedynym sposobem, na jaki skrytość staje się dostępna spojrzeniu przynajmniej zrazu fenomenologicznemu. Pozostając jednym z wielu imion bycia, skrytość nie tylko tedy obejmuje i naznacza etyczność w filozofii profesora z Fryburga, ale też czyni ją imieniem tego, co inne niż to, co jest: imieniem bycia. I zarazem sposobem, na jaki jest etyczność. Lub też, ściślej rzecz ujmując, to etyczność okazuje się sposobem na jaki jest coś lub wręcz cokolwiek. Stąd jeśli w ogóle przedsięwzięcie poszukiwania etyczności w dziele Heideggera może się jakkolwiek powieść, to tylko jako wskazanie jej skrytego charakteru.

  • Znaczenie członkostwa Polski w Interpolu dla funkcjonowania Policji

    Adrian Szumski

     

    Niniejsza monografi a porusza kwestię znaczenia członkostwa w Interpolu dla funkcjonowania Policji w Polsce. Problematyka ta jest istotna z kilku względów. Przede wszystkim wynika to z coraz bardziej dynamicznie rozwijającej się międzynarodowej współpracy policyjnej, która z kolei stanowi rezultat pojawiania się nowych zagrożeń przestępczością oraz umiędzynarodawiania się działalności grup przestępczych, a nawet pojedynczych przestępców. Większa otwartość granic oraz upowszechnianie się nowoczesnych technologii, ułatwiających komunikowanie się, oprócz korzyści przynoszonych uczciwym obywatelom, stanowią niestety także czynniki ułatwiające działalność przestępczą. Sytuacja ta wymusza wręcz konieczność kooperacji państw w dziedzinie walki z przestępczością, co przyjmuje postać zarówno zawierania umów bilateralnych i multilateralnych dotyczących tego zagadnienia, jak też tworzenia form instytucjonalnych, w postaci międzynarodowych organizacji, zajmujących się zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości. Wśród tych organizacji, doniosłą rolę odgrywa Interpol, który pomimo pojawienia się szeregu inicjatyw regionalnych, nadal zapewnia swoim państwom członkowskim unikalne możliwości, niedostępne w ramach innych form współpracy międzynarodowej, a jego działalność przekłada się na konkretne efekty.

  • Wszystkim jest jedno. Oryginalna polifonia filozofii

    Rzecz piękna, mądra, dobra …

    tom III

     

    Redakcja

    Sławomir Barć, Paweł Korobczak, Andrzej Lorczyk

     

    Rzecz piękna, mądra, dobra i wszystko, co takie” na różne sposoby pozostaje znakiem idei jedności filozofii – podobnie jak idea ta na różne sposoby przyświeca (mniej lub bardziej jawnie) redaktorom zarówno niniejszego, jak i poprzednich dwóch tomów serii. Pytanie przewodnie przedkładanej czytelnikowi książki: „jedno, czy wielość?” ma tedy charakter newralgiczny problematyzując sam fundament przedsięwzięcia, w obszarze którego zostaje postawione. Problematyzacja rudymentów, nie pozostając w filozofii aktem niespotykanym, przeciwnie, raczej konstytuując tożsamość filozoficznego obszaru, stawia jednak myślenie w sytuacji kryzysu, którego rozstrzygnięcie decyduje o możliwości i fakcie miłości mądrości. Może jednak „rozstrzygnięcie” polega na każdorazowym nierozstrzygnięciu pomiędzy jednym a wielością – i w owej nierozstrzygalności sytuując wszelką możliwą jedność filozofii skazuje ją (zarówno filozofię, jak i jej jedność) na dialektyczną oscylację? Oscylację, w której możliwość zniesienia różnicy na miarę heglowskiej Aufhebung zmierza ku paradoksowi osadzającemu wszelkie możliwe pojednanie przeciwieństw w ich poróżnieniu.

  • Wybrane elementy historii uzdrowisk polskich i niemieckich do 1945 r.

    Pod redakcją

    Bożeny Płonki-Syroki i Andrzeja Syroki

     

    Tom dziewiąty serii Kultura uzdrowiskowa w Europie, zatytułowany Wybrane elementy historii uzdrowisk polskich i niemieckich do 1945 r., został w większości poświęcony uzdrowiskom znajdującym się współcześnie w granicach Polski, jednakże w momencie ich zakładania i w pierwszych wiekach funkcjonowania pozostających pod władzą polityczną innych państw – Prus Hohenzollernów oraz Austrii Habsburgów. Miało to duże znaczenie dla rozwoju infrastruktury tych kurortów, kształtowanej w określonej sytuacji prawnej i ekonomicznej tych państw. Ich oferta była skierowana do określonych kategorii publiczności, głównie stale zamieszkującej w ich granicach. Czynniki polityczne decydowały także w dużej mierze o kształtowaniu się popytu na usługi uzdrowiskowe, który często nie odpowiadał oczekiwaniom założycieli, właścicieli i dzierżawców uzdrowisk i tylko niektórym z kurortów pozwolił dłużej utrzymać się na rynku. [...] Historia uzdrowisk przedstawionych w tym tomie wpisana zostaje, jak widać, w burzliwe dzieje Europy Środkowo-Wschodniej w XIX i XX stuleciu, w których ścierały się na tym obszarze sprzeczne interesy polityczne wielkich europejskich mocarstw. Tworzyły się także możliwości odzyskania niepodległości przez Polskę, które zostały ostatecznie zrealizowane w 1918 r., jednak II RP nie udało się utrzymać stabilnych granic, a jej terytorium państwowe zostało po 1945 r. przesunięte (wraz z ludnością) na zachód. W ten sposób została przejęta przez Polskę stworzona w XVIII i rozbudowana w XIX i pierwszej połowie XX w. infrastruktura uzdrowiskowa, a Dolny Śląsk stał się najbardziej rozbudowaną bazą lecznictwa uzdrowiskowego w Polsce.

  • Lek roślinny, tom 6

    Rośliny w lecznictwie, w środowisku naturalnym i w krajobrazie kulturowym

    pod redakcją

    Bożeny Płonki-Syroki i Andrzeja Syroki

     

    Tom szósty serii Lek roślinny, zatytułowany Rośliny w lecznictwie, w środowisku naturalnym i w krajobrazie kulturowym, podobnie jak wcześniejsze, stwarza możliwość publikacji wyników badań nad historią i współczesnymi aspektami fitoterapii, prowadzonymi aktualnie w polskim środowisku akademickim. […] Wśród autorów artykułów publikowanych w niniejszym tomie znajdują się przedstawiciele nauk przyrodniczych i humanistycznych: farmaceuci, biolodzy, rehabilitanci, historycy, etnologowie, religioznawcy i pedagodzy. Taka struktura zawodowa autorów stanowi uzasadnienie różnorodności ujęć problematyki fitoterapii, która nie jest tu przedstawiana wyłącznie w standardzie charakterystycznym dla piśmiennictwa specjalistycznego związanego ze środowiskiem farmaceutycznym, publikującego prace doświadczalne i poglądowe dotyczące farmakognozji. W serii Lek roślinny spotkać możemy także inną problematykę, rzadko podejmowaną przez farmaceutów, natomiast trwale obecną w badaniach prowadzonych przez humanistów. Mam tu na myśli nie tylko historię farmakognozji uprawianej w standardzie akademickim, lecz także badania dotyczące lecznictwa ludowego, zarówno na ziemiach polskich, jak i w odległych obszarach geograficznych. W serii podejmowana jest także tematyka ekologiczna i wiążąca się z wykorzystaniem roślin we współczesnej ofercie marketingowej.

  • Elitarny model europejskiego uzdrowiska – ewolucja koncepcji i jej funkcjonowanie w praktyce

    Pod redakcją

    Bożeny Płonki-Syroki, Mariusza Migały, Mateusza Dąsala i Andrzeja Syroki

     

    Tom ósmy serii Kultura uzdrowiskowa w Europie jest poświęcony omówieniu kolejnych etapów kształtowania się tej specyficznej formy lecznictwa, przeznaczonej przede wszystkim dla elity społecznej i dostosowanej w teorii i praktyce do jej preferencji. Ukształtowany w starożytnej Grecji wzorzec okazał się trwały i przez ponad dwa tysiąclecia cieszył się powodzeniem wśród pacjentów, pomimo zmian w standardzie medycyny, ustroju społeczeństwa i religii panującej. Grecki wzorzec uzdrowiska został przejęty przez państwo rzymskie i w następnych stuleciach rozpowszechnił się na całym jego obszarze, od Italii po Brytanię, od Półwyspu Iberyjskiego po prowincje wschodnie położone nad Renem, od północnej Afryki po Azję Mniejszą, gdzie uległ utrwaleniu na następne tysiąclecie w państwie bizantyjskim. W VII w. n.e. został przejęty przez państwa islamskie i rozpowszechniony na ich terenie, obejmując zarówno przejęte przez Arabów dawne posiadłości rzymskie, jak i nowo tworzone ośrodki lecznictwa uzdrowiskowego oparte na tych samych zasadach, funkcjonujące w Europie, Afryce i Azji. Po zajęciu przez Turków w 1453 r. Konstantynopola starożytny grecki wzorzec lecznictwa uzdrowiskowego został przejęty w imperium osmańskim. W samej Europie wzorzec ten utrzymał się przez całe średniowiecze, zarówno w uzdrowiskach stworzonych wcześniej przez Rzymian, jak i w starszych uzdrowiskach greckich, które zostały przekształcone w chrześcijańskie miejsca kultu. [...] Krótki okres zmniejszenia popularności lecznictwa uzdrowiskowego w Europie wystąpił w XVI i XVII w., w związku z szerzącą się wówczas epidemią kiły [...]. Wpływ na zmniejszenie popularności uzdrowisk miały także reformacja i kontrreformacja i związane z rywalizacją między konfesjami chrześcijańskimi zaostrzenie oficjalnych reguł moralności. [...] W XVIII w. nastąpiło jednak w Europie odrodzenie zainteresowania publiczności modelem kultury uzdrowiskowej. Elitarna publiczność zaczynała coraz częściej udawać się do uzdrowisk, zachęcana do tego przez lekarzy, którzy ponownie uznali tę formę leczenia za skuteczną.

  • Miłość niemożliwa

    Redakcja

    Bożena Płonka-Syroka i Aleksandra Szlagowska

     

    Pojęcie miłości niemożliwej może być rozpatrywane w rozmaitych kontekstach, może być także definiowane w różnorodny sposób. Cechą wspólną, wyróżniającą ten typ miłości jest jednak to, że nie jest ona możliwa do zrealizowania, spełnienia – zarówno ze względu na czynniki osobiste, jak i społeczne, stojące jej na przeszkodzie. Miłość tego rodzaju może być odczuwana przez jeden z podmiotów emocjonalnej relacji, przez oba jej podmioty, a także przez większą grupę osób, które łączą np. naturalne biologiczne więzi, które nie mogą jednak z różnych względów uzyskać sankcji prawnej. Miłość niemożliwa może też występować wtedy, gdy podmioty skojarzone w legalny związek przez ich otoczenie społeczne (w tym najczęściej rodziców, rzadziej szerzej pojmowaną rodzinę) nie są w stanie nawiązać ze sobą relacji miłosnej, ze względu na różnicę wieku, poziomu wykształcenia, upodobań kulturowych, wzajemną nieatrakcyjność fizyczną itp. Przyczyn, dla których kojarzono w związek małżeński dwoje słabo znających się lub nawet nie znających się w ogóle ludzi, dla których przechodzono do porządku dziennego nad ich protestami wynikającymi z braku akceptacji dla określonego kandydata, było w kulturze europejskiej wiele. Dotyczyły one przede wszystkim kwestii materialnych. Małżeństwo miało umożliwić scalenie majątków dwojga rodzin, ułatwić prowadzenie interesów, pozwolić na uzyskanie korzystnych biznesowych koneksji. Kojarzenie małżeństwa wbrew uczuciom przyszłych małżonków i bez liczenia się z ich zdaniem mogło wynikać także z czynników prestiżowych. Dotyczyło to przede wszystkim możliwości uzyskania prawa do nazwiska rodowego przez rodziny pochodzące z niższych warstw społecznych, aspirujące do zmiany swojego statusu. 

  • Leki i choroby odzwierzęce

    pod redakcją

    Lilianny Wdowiak, Bożeny Płonki-Syroki i Andrzeja Syroki

     

    Stosowanie w lecznictwie szerokiej gamy produktów pochodzenia zwierzęcego występowało w tradycji medycznej na wszystkich kontynentach i jest dobrze udokumentowane w źródłach pisanych powstałych w obrębie wielu kultur. Od wieków też zdawano sobie sprawę, że niektóre choroby mogą zostać zainicjowane przez uprzedni kontakt ze zwierzętami, niezależnie od tego, czy interpretacje dotyczące istoty tego kontaktu mają charakter racjonalny z punktu widzenia dzisiejszej nauki. O tym, w jaki sposób wyjaśniano skuteczność leków wykonywanych z produktów pochodzących od zwierząt, jak również w jaki sposób wyobrażano sobie zagrożenia z ich strony, prowadzące potencjalnie lub realnie do wystąpienia choroby, wielowiekowa tradycja medyczna uznawała te relacje za istotne, zachodzące w sposób rzeczywisty, poddające się różnym sposobom ludzkiej kontroli albo próbom zapobiegania wystąpieniu zagrożeń postrzeganych jako realistyczne. Tej właśnie problematyce została poświęcona niniejsza seria, zatytułowana Leki i choroby odzwierzęce, której tom pierwszy oddajemy właśnie czytelnikom. Pragniemy w niej poruszać szerokie spektrum zagadnień związanych z leczeniem za pomocą produktów pochodzenia zwierzęcego, za pomocą specjalnych procedur terapeutycznych wykorzystujących różnie interpretowaną „zwierzęcą siłę”, a także z analizą zagrożeń zdrowia i życia, jakie wiązano z kontaktem ze zwierzętami.

  • Tradycje i perspektywy rozwoju kultury uzdrowiskowej w Województwie Świętokrzyskim w kontekście europejskim

    Pod redakcją

    Bożeny Płonki­‍‑Syroki, Mateusza Dąsala i Andrzeja Syroki

     

    Przedstawione w niniejszym tomie artykuły ukazują działalność uzdrowisk w Województwie Świętokrzyskim w kontekście europejskim. Jak się okazuje, dotyczą ich te same uwarunkowania i prawidłowości, które wystąpiły w tym samym czasie w innych europejskich kurortach. Było to spowodowane tym samym poziomem medycyny klinicznej i farmakologii, którym dysponowali lekarze w całej Europie. Kierowali oni pacjentów na leczenie uzdrowiskowe z tych samych wskazań lekarskich i zalecali pacjentom w kurortach te same lub zbliżone metody terapii, o porównywalnej skuteczności. Do uzdrowisk jeździli na kuracje zalecane przez lekarzy pacjenci z tych samych, tj. wyższych warstw społecznych, o określonych preferencjach i upodobaniach, różniący się między sobą tylko stopniem zamożności. W związku z tym uzdrowiska różnicowały swą ofertę nie kierując się metodami stosowanej w nich terapii, ale warunkami pobytu i szerokością oferty kulturalnej, którą oferowały. Po prawie 200 latach funkcjonowania lecznictwa uzdrowiskowego w Europie nic się w tej materii nie zmieniło. Nadal wyjeżdżają na pełnopłatną kurację wyłącznie osoby o ustabilizowanej sytuacji materialnej, bardzo dobrej lub przynajmniej dobrej, w grupie wiekowej 50+, z przewagą kobiet. Osoby niezamożne i biedne miały i nadal mają (mimo istnienia różnych rodzajów dofinansowania terapii w uzdrowiskach) ograniczony dostęp do tej formy terapii. Nie jest to też forma leczenia preferowana w tej grupie społecznej. Dzieje się tak ze względu na konieczność zapewnienia rodzinie środków utrzymania także przez potencjalnych pacjentów, konieczność zapewnienia przez matki opieki nad małoletnimi dziećmi, których jest więcej, niż w rodzinach o wyższym statusie materialnym, brak tradycji wyjazdów poza miejsce zamieszkania, brak możliwości sfinansowania takich wyjazdów, a także inne czynniki wynikające z braku wsparcia społecznego i trudnych warunków życiowych. Na rynku usług uzdrowiskowych przetrwały w związku z powyższymi uwarunkowaniami społecznymi przede wszystkim uzdrowiska luksusowe, położone w najbardziej atrakcyjnych pod względem przyrodniczym okolicach, o interesującej infrastrukturze, ciekawej ofercie kulturalnej i możliwości sprawnego dojazdu. Przetrwała również część uzdrowisk dostosowanych do potrzeb i możliwości zamożnych klientów z warstwy średniej, których infrastruktura była dostosowana do upodobań tej warstwy. Oba typu uzdrowisk, ze względu na efektywność ekonomiczną i trwałe zyski, były zdolne do ponoszenia dużych nakładów na modernizację infrastruktury, utrzymywanie jej dobrej jakości oraz wymaganej przez pacjentów czystości i higieny, poszerzanie oferty zabiegów świadczonych w aktualnym standardzie klinicznym i rozszerzanie oferty kulturalnej, sportowej i rekreacyjnej, dostosowanej do zmieniającej się mody dotyczącej spędzania wolnego czasu. Te natomiast z uzdrowisk, które od początku spotkały się z barierą popytu, nie mogły długo utrzymać się na rynku, nawet obniżając ceny lub adresując swoją ofertę do niższych warstw społecznych albo grup rzadko korzystających z dłuższego leczenia uzdrowiskowego (np. dzieci z ubogich rodzin). Brak inwestycji powodował stopniowe zamieranie i tak już słabego popytu, a ostatecznie upadek uzdrowiska. Historia lecznictwa uzdrowiskowego dobitnie wykazuje, że „nie samą wodą żyje człowiek w uzdrowisku”, dla przyciągnięcia i utrzymania klienta konieczna jest także odpowiadająca jego potrzebom zdrowotnym i wymaganiom kulturowym infrastruktura. Zagadnienia te będziemy rozwijać w kolejnych tomach serii Kultura uzdrowiskowa w Europie, przygotowywanych do publikacji w latach 2016­‍‑2017.

     

  • Oikoumene Filozofów

    Rzecz piękna, mądra, dobra …

    tom II 

     

    Redakcja Sławomir Barć, Andrzej Lorczyk, Jacek Zieliński

     

    Parafrazując Augustyna można powiedzieć, że dopóki nie pytasz wiem, gdy pytasz zaczynam się gubić. Bo nagle proste odpowiedzi gmatwają się, gdyż filozofowanie jest dziwnym zajęciem. Nie ma ani jasno wyznaczonego przedmiotu, ku któremu kierujemy nasze myślenie, ani też nie posługuje się metodą, którą podzielałaby jednoznacznie większość filozofujących. Co łączy logiczny i systematyczny tok wywodów Arystotelesa z fragmentarycznymi i emocjonalnymi aforyzmami Pascala? Jak różnie o świecie i Bogu pisali Tomasz z Akwinu i niemal współczesny mu Mistrz Eckhart? Jak ma się kiwanie palcem Kratylosa do abstrakcyjnych formuł Hegla? A jednak wszystkich wymienionych tu zalicza się do grona filozofów. Co takiego uprawnia nas do mówienia, iż jakaś ludzka działalność (fizyczna, językowa czy duchowa) jest filozofią właśnie? Co jest zatem tym, co konstytuuje świat zamieszkiwany przez filozofów i filozofowanie? 

     

  • Wektory i patogeny – w przeszłości i przyszłości

    In Memoriam Profesoris Tadeusz M. Lachowicz

    pod redakcją Gabrieli Bugli­‍‑Płoskońskiej i Elżbiety Lonc

     

    Monografia pt. „Wektory i patogeny – w przeszłości i przyszłości” zawiera przegląd współczesnego dorobku naukowego polskich mikrobiologów i parazytologów, przedstawianego na kilku konferencjach naukowych z cyklu „Wektory i patogeny – w przeszłości i przyszłości”, organizowanych przez połączone gremia wrocławskich oddziałów Polskiego Towarzystwa Mikrobiologów i Polskiego Towarzystwa Parazytologicznego. Jej treść złożona jest z rozszerzonych wersji referatów prezentowanych na ostatniej konferencji z tego cyklu, która odbyła się w dniach 23–24 listopada 2014 r. w Instytucie Genetyki i Mikrobiologii Uniwersytetu Wrocławskiego (IGM), oraz tekstu pożegnania śp. prof. T.M. Lachowicza.

  • Między transcendencją a immanencją – mistyka śląska

    pod redakcją Bogdana Ferdka i Leona Miodońskiego

     

    Mistyka śląska jako obszar badawczy nie legitymuje się w polskim piśmiennictwie ani bogatą tradycją, ani też szeroką literaturą przedmiotu. Ta jej szczególna kondycja jest oczywiście następstwem sytuacji politycznej oraz ideologicznej, w jakiej znalazła się polska humanistyka po drugiej wojnie światowej. Przede wszystkim samo określenie „mistyka”, taka czy inna, uważane było wówczas za synonim ciemnoty i zacofania. A jednocześnie, domagano się stałego eksponowania żywiołu słowiańskiego jako nieprzerwanie zamieszkującego teren Śląska, a więc ograniczania badań, zwłaszcza historycznych do tradycji władzy Piastów, związku Śląska z kulturą polską i wybitnych postaci śląskich Polaków

  • Etniczność w kontekstach bezpieczeństwa 

    Mniejszość romska w Republice Czeskiej

     

    Elżbieta Szyszlak

     

    Wybór mniejszości romskiej jako przedmiotu analizy etniczności w kontekście bezpieczeństwa podyktowany był, z jednej strony, wspomnianym już dualistycznym charakterem omawianej grupy etnicznej, który pozwala na prezentację tej problematyki z perspektywy zarówno mniejszości autochtonicznych, jak i napływowych, z drugiej zaś, umożliwia analizę różnych aspektów bezpieczeństwa. Stanowi również swoiste laboratorium dla eksploracji procesu sekurytyzacji problematyki mniejszościowej. (…) Czechy wydają się doskonałym przykładem związków między problematyką romską a bezpieczeństwem zachodzących na wielu płaszczyznach. Ponadto występują tu procesy zauważalne w większości państw europejskich. Stało się to przyczyną, dla której zdecydowano się na skupienie uwagi właśnie na państwie leżącym u naszych południowo-zachodnich granic.

    (ze Wstępu)

     

  • Nagroda Nobla a kontrowersje związane z wyborem jej laureatów

    Pod redakcją Elżbiety Stadtmüller, Jarosława Sadłochy, Marcina Różyckiego, Marii Głowackiej

     

    Podjęty przez dziewięciu autorów temat rzadko pojawia się w literaturze naukowej, być może dlatego, iż trudno jest przyporządkować konkretnej dyscyplinie naukowej ten obszar badawczy. Autorzy recenzowanych artykułów reprezentują różne dyscypliny naukowe: politologię, literaturoznawstwo, historię, zatem z różnych perspektyw badawczych podchodzą do omawianej problematyki. Mimo to zbiór stanowi w miarę jednorodną całość. Nie mamy do czynienia z przypadkowym konglomeratem tekstów, mechanicznie połączonych tytułem...

     

  • Rodzina wobec wyzwań współczesności

    Wybrane problemy

    Pod redakcją Iwony Taranowicz i Stelli Grotowskiej

     

    Rodzina jest dziś przestrzenią przejawiania się sprzeczności i zjawisk, których źródła znajdują się gdzie indziej – w sferze pracy, procesach gospodarczych, uwarunkowaniach politycznych, rosnących nierównościach społecznych etc. Zewnętrzna rzeczywistość stawia rodzinę przed wieloma wyzwaniami, zmuszając do poszukiwania nowych sposobów radzenia sobie z nimi. Elastyczny rynek pracy, wycofanie się państwa z odpowiedzialności za system zabezpieczeń społecznych i funkcji opiekuńczych podkopuje fundamenty egzystencji. Procesy demokratyzacji i indywidualizacji przyznając prawa jednostce, wymagają znalezienia nowych podstaw dla relacji rodzinnych. Zmniejszenie roli instytucji małżeństwa i rodziny, które w świecie industrialnym stabilizowały reprodukcję, rozbija trwałość więzi wewnątrz gospodarstwa domowego. Choć rodzina pozostaje jedną z najważniejszych, deklarowanych, wartości, to pojawiają się kontrowersje co do znaczenia nowych form życia rodzinnego, a rozmaite praktyki społeczne w tym obszarze różnią się co do stopnia ich społecznej aprobaty. 

  • Miłosc czarowna

    Redakcja

    Bożena Płonka-Syroka, Kaja Marchel, Andrzej Syroka

     

    Miłosne zauroczenie jest doświadczeniem, którego niemal nie sposób opisać temu, kto nigdy tego uczucia nie doświadczył. Wszystkie literackie i filmowe opisy tego stanu, podobnie jak jego przedstawienia w pamiętnikach i listach, mają bowiem zarówno walor subiektywny, jak i społeczny i historyczny. [...] Zjawisko to zostało dokładnie opisane w poprzednich tomach tej serii, w tym szczególnie w tomie poświęconym miłości romantycznej, w którym zostały dokładnie przedstawione sposoby doświadczania i artykułowania w różnych formach językowych i literackich głębokiej miłosnej namiętności. 

    [...] W przeciwieństwie do miłości romantycznej, którą cechuje wysoki poziom egzaltacji i nietrwałość, miłosne oczarowanie może być trwałym nastawieniem podmiotu w relacji do pewnego obiektu, który może być nie tylko podmiotem indywidualnym, lecz także i zbiorowym. Stan oczarowania, z występującymi podczas jego trwania afektami szczęścia w obecności obiektu fascynacji, dążenia do powtarzania spotkań, poczucia bezpieczeństwa wynikającego ze współpracy z obiektem fascynacji i wykonywania jego poleceń, przypomina opisywany przez fizjologów i lekarzy stan raportu wytwarzającego się w trakcie indukowania hipnozy. 

  • Kotarbiński, Nietzsche, Rymkiewicz – trzy wersje nihilizmu

    Radosław Żyszczyński

     

    Książka pozornie składa się z trzech luźno połączonych esejów. W pierwszym przyglądam się twórczości Tadeusza Kotarbińskiego (1886­‍‑1981), w drugim czerpiąc z dorobku polskich badaczy, analizuję idee Fryderyka Nietzschego (1844­‍‑1900), w trzecim opowiadam o Jarosławie Marku Rymkiewiczu (ur. 1935). Za każdym razem rozpoczynam od ogólnego przedstawienia sylwetki bohatera, a następnie przeprowadzam analizę poglądów. Jakkolwiek proponuję własne rozwiązania starych problemów, zachowuję ostrożność. Nie przeprowadzam próby definitywnego podsumowywania wywodów. Nie spieszę się z wykładaniem oryginalnych koncepcji. Zakładam, że pracę intelektualną należy rozpocząć od krytycznego przeglądu dokonań poprzedników czy współzawodników...

  • Działalność Związku Polaków na Białorusi w latach 1987-2005

    Helena Giebień

     

    Polska mniejszość narodowa na Białorusi od 1987 r. rozpoczęła aktywną działalność na rzecz odrodzenia swojego utraconego dziedzictwa – języka, kultury, tradycji. Ujawnienie się świadomych, odważnych, jak na tamte czasy, osób polskiego pochodzenia i Polaków z wyboru (sympatyków Polski i polskości) w sprzyjających warunkach społeczno-politycznych zapoczątkowało proces „budzenia” i odrodzenia świadomości narodowej...

  • Rzecz piękna, mądra, dobra i wszystko, co takie...

    Redakcja Jacek Zieliński, Sławomir Barć, Andrzej Lorczyk

     

    Przedmiotem odpowiedzialności parających się filozofią, jest nie tylko dbanie o jakość strawy dla własnej duszy, lecz i strawy, którą dla dusz innych gotują. Nie tylko więc o strawę, którą karmią swe dusze, lecz i dusze innych – winni wciąż czynić staranie. Czy strawa dla duszy jest odpowiednia, czy pióra jej od niej rosną czy nie, zależy od tego, czy pozostaje ona, pod piórem piszącego, w rubieży piękna, prawdy, dobra i innych tym podobnych rzeczy – czy się im sprzeniewierza? Przyczyniać się, przez niewłaściwą strawę do marnienia i ginięcia piór duszy zbrodnią się jawi, dla której nie ma usprawiedliwienia. To zaś, co po uczynieniu nie poddaje się usprawiedliwieniu jest w myśl stoickiego namysłu przeciwpowinne, powinno więc pozostać nieuczynionym. W przekonaniu o stałej aktualności wspomnianej troski o strawę przedkładamy czytelnikom niniejszy tom...

  • Antropologiczne badania dzieci i młodzieży w Polsce w latach 1966-2012

    Zmiany sekularne i zróżnicowanie społeczne

    Redakcja: Sławomir Kozieł, Natalia Nowak-Szczepańska, Aleksandra Gomuła

     

    Istnieje bogata literatura antropologiczna dość dobrze dokumentująca fakt, że wymiary ludzkiego ciała (a w szczególności jego wysokość), osiągane w danym wieku oraz tempo dojrzewania płciowego, jako cechy rozwoju fizycznego, wykazują wewnątrz- i międzypopulacyjne zróżnicowanie. Jako cechy biologiczne, determinowane są przez czynniki genetyczne, modyfikowane zaś przez czynniki środowiskowe i wzajemną interakcję pomiędzy nimi. Pośród społecznych czynników środowiskowych, które znacząco wpływają na zróżnicowanie cech biologicznych, przede wszystkim należy wymienić jakość odżywiania oraz poziom zachorowalności na choroby infekcyjne, który silnie zależy od poziomu higieny...

  • Status błędu w filozofii i teologii

    pod redakcją Bogdana Ferdka i Leona Miodońskiego

    Błąd, pomyłka, błądzenie, fałszywe mniemanie, fałszywe przedsięwzięcia itp. negatywne „wartości” towarzyszyły człowiekowi od zarania dziejów. Pozornie wydawałoby się, że ta stała obecność, niejako codzienne zderzanie się z błędem, ułatwi jego identyfikację i definitywne określenie w porządku antropologicznym. Nic bardziej mylnego. O ile stosunkowo łatwo wykazać błędność procedur sformalizowanych, czyli ewidentnego wykraczania poza reguły logiki formalnej, matematyki, czy też ogólne ustalenia, wynikające z praw naukowych, to jednak ogromny obszar humanistyki, niepodlegającej formalizacji, nie poddaje się takiej kwalifikacji.

  • Aesthesis i Ratio. Człowiek w przestrzeni kultury i estetyki

    Redakcja Jan Krasicki, Tatiana Akindynowa, Zbigniew Pietrzak

     

    Pojęcie człowieka, jak i pojęcie kultury stały się we współczesnym świecie jednymi z najbardziej niejednoznacznych i problematycznych. Opinię twórcy współczesnej antropologii fi lozofi cznej M. Schelera, że „w żadnym okresie historii człowiek nie stał się tak problematyczny, jak obecnie”, należy dopełnić konstatacją, iż tak jak problematyczny stał się człowiek, tak problematyczna stała się kultura. Chociaż bowiem pojęcia człowieka i kultury należą do najbardziej klasycznych i fundamentalnych, to jednak w dobie procesów modernizacyjnych, globalizacji i masowej komunikacji, wydają się one tracić swój dawny jasny i zrozumiały sens. W rządzonym przez prawa wszechwładnego wolnego rynku świecie, w którym retorycznym stało się pytanie „Czego nie można kupić za pieniądze” (M.J. Sandel), kultura oraz kulturowe wartości stają się rodzajem, jeśli nie towaru, to zbytecznego luksusu, a człowiek sprowadzony został do roli ich konsumenta...

  • Kryzys i perspektywy strefy euro

    Redakcja naukowa: Jerzy Rymarczyk, Marek Wróblewski, Dominika Brzęczek‑Nester

     

    Głęboki kryzys zadłużeniowy w strefie euro obserwowany w ostatnich kilku latach niewątpliwie ma charakter wielowymiarowy. Złożoność tego załamania wynika bowiem z szeregu przyczyn endogenicznych i egzogenicznych, które stały się katalizatorami poważnych turbulencji ekonomicznych oraz finansowych w Europejskiej Unii Monetarnej. Czynniki zewnętrzne związane były przede wszystkim z destrukcyjnymi implikacjami globalnego kryzysu gospodarczego zapoczątkowanego w 2008 roku, który także w Europie w znaczący sposób negatywnie kształtował wyniki ekonomiczne licznej grupy państw, przyczyniając się w ten sposób do eskalacji wewnętrznych problemów o charakterze strukturalnym w wielu krajach strefy euro. Jednocześnie ujawnione przez kryzys długotrwałe słabości systemów ekonomicznych części krajów tego obszaru wyrażające się m.in. narastającą nierównowagą w sferze finansów publicznych oraz stopniowym pogorszeniem konkurencyjności poszczególnych gospodarek narodowych skutkowały wystąpieniem całego szeregu negatywnych konsekwencji, wzajemnie ze sobą powiązanych i stanowiących swoisty ciąg przyczyn i skutków prowadzących ostatecznie do tak poważnego załamania. 

  • Prawne podstawy bezpieczeństwa – wybór tekstów źródłowych

    Adrian Szumski 

     

    Bezpieczeństwo w nowoczesnym tego słowa rozumieniu to zagadnienie niezwykle szerokie, obejmujące szereg aspektów politycznych, prawnych, ideologicznych i innych. Zapewnienie bezpieczeństwa to jedno z podstawowych, jeśli nie zasadnicze zadanie państwa, które stanowi warunek sine qua non skutecznego wykonywania innych jego funkcji. Osiągnięcie stanu bezpieczeństwa, umożliwiającego państwu swobodny rozwój, wymaga więc zaangażowania w ten proces wielu podmiotów: instytucji państwowych (zarówno jednostek administracji rządowej, jak i samorządu terytorialnego), specjalistycznych formacji podległych tym instytucjom, podmiotów prywatnych. Podejście to implikuje z kolei konieczność stworzenia odpowiednich ram prawnych, stanowiących podstawę funkcjonowania wspomnianych podmiotów. Niniejszy wybór tekstów źródłowych zawiera akty normatywne regulujące działalność najważniejszych służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo wewnętrzne państwa, a także odnoszące się do funkcjonowania państwa i jego instytucji w czasie stanów nadzwyczajnych. Opracowanie to może służyć zarówno osobom stosującym prawo w praktyce, studentom (jako pomoc dydaktyczna) oraz wszystkim osobom zainteresowanym problematyką bezpieczeństwa państwowego i regulacjami prawnymi pozostającymi w bliskim związku z tym zagadnieniem.

  • Zasoby i tempo rozwoju kapitału ludzkiego w państwach Unii Europejskiej w latach 2000-2010

    Radosław Kupczyk 

     

    Przesłanką do przeprowadzenia badań nad zagadnieniem rozwoju kapitału ludzkiego w państwach Unii Europejskiej stały się dokonujące się w ostatnich dekadach w postępie geometrycznym zmiany technologiczne, których efekty przenikają coraz bardziej intensywnie w system społeczno-ekonomiczny Unii Europejskiej i jej państw członkowskich. Owe zmiany technologiczne określają nowe wymiary składników kapitału ludzkiego, a więc najogólniej rzecz biorąc, we wszystkich sferach ludzkiej egzystencji (ekonomicznej, społecznej, politycznej, aksjologicznej etc.) – wiedzy, doświadczenia i umiejętności zastosowania wiedzy w praktyce...

  • Multi-Level Governance – MLG

    Nowy sposób zarządzania Unią Europejską w obliczu procesów integracji i regionalizacji

     

    Renata Duda

     

    Wielopoziomowe zarządzanie (Multi-Level Governance – MLG) jest bardzo popularnym obecnie podejściem analitycznym stosowanym nie tylko przez badaczy Unii Europejskiej, ale również komentatorów i praktyków. W najogólniejszym znaczeniu jest to pewna idea, która wskazuje na nowy sposób podejmowania wiążących decyzji w UE w oparciu o gęstą sieć publicznych i prywatnych, indywidualnych i kolektywnych aktorów, którzy współpracują ze sobą zarówno w układzie horyzontalnym jak i wertykalnym. Debata na temat MLG jest częścią szerokiej agendy badawczej w studiach europejskich znanej jako governance turn, która wprowadziła nową jakość w dotychczasowym spojrzeniu na Unię Europejską. Poprzez rezygnację z analizowania sił sprawczych i mechanizmów integracji i skupienie uwagi na mechanizmach tworzenia prawa i polityk wspólnotowych przy współpracy aktorów publicznych i prywatnych, governance turn umożliwiło wyjaśnianie i zrozumienie przekształceń, jakie dokonały się w zakresie zarządzania systemem politycznym UE. To nowe podejście do badania Unii Europejskiej było wynikiem rzeczywistej zmiany dychotomicznego charakteru relacji przebiegających w ramach europejskiego procesu decyzyjnego w nową formułę określaną przez badaczy jako zarządzanie wielopoziomowe.     

  • Ideologia państwowa Republiki Białoruś – teoria i praktyka projektu

    Analiza politologiczna

     

    Zdzisław Julian Winnicki 

  • Polska ludowa w polskiej myśli politycznej (1989-2004)

    Grzegorz Tokarz

  • Perspektywy poznawcze w kulturze europejskiej

    Studium porównawcze

     

    pod redakcją Bożeny Płonki-Syroki i Edyty Izabeli Rudolf

     

    Seria wydawnicza Orbis exterior – orbis interior, powstająca w wyniku współpracy autorów z wielu polskich ośrodków akademickich, reprezentujących różne specjalności naukowe, ma za zadanie prezentację wybranych problemów współczesnego świata, ukazywanych w szerszym kontekście kulturowym, społecznym i historycznym. Wiele bowiem współcześnie istniejących zjawisk wymaga dla swego zrozumienia znajomości nie tylko stanu, w jakim obecnie się znajdują, lecz także kontekstu, w którym występowały wcześniej w podobnej lub zbliżonej konfi guracji. Zamierzamy podjąć analizę znaczenia pojęć, które w różnych historycznych kontekstach rodziły różnorodne interpretacje, warunkujące doświadczenie społeczne wielu generacji żyjących w pewnym obszarze kulturowym. W serii publikowane będą także studia dotyczące zachowań społecznych, określanych przez historycznie ukształtowane perspektywy doświadczania rzeczywistości.   

  • Karola Marksa koncepcja cielesności i jej konteksty

    Grzegorz Wyczyński

     

    Cel niniejszej książki stanowi próba analizy spuścizny intelektualnej Karola Marksa przez pryzmat kategorii cielesności. Kategorii dosyć specyficznej, gdyż przez samego Marksa raczej niezbyt silnie eksponowanej. „Praca”, „baza”, „nadbudowa”, „klasa społeczna”, „ideologia” – to właśnie z tymi pojęciami powszechnie kojarzone jest nazwisko tego autora. Nie oznacza to jednak, iż wyczerpują one całe bogactwo jego rozważań. Wychodząc od takiego spostrzeżenia, chciałbym w ramach dalszego wywodu dowieść, iż odpowiednie wyeksponowanie pojęcia cielesności pozwoli dokonać teoretycznego pogłębienia istotnych tez materializmu historycznego.

  • Historia polskiej kultury uzdrowiskowej

    Pod redakcją Bożeny Płonki-Syroki i Andrzeja Syroki

  • Historia kultury uzdrowiskowej w Europie

    Pod redakcją Bożeny Płonki-Syroki i Agnieszki Kaźmierczak

  • Obrazy świata jako konstrukty kultury

    Analiza historyczno-porównawcza

     

     

    Przedstawione w książce refleksje ukazują proces przeżywania i doświadczania świata jako nacechowany podmiotowo, jako zakorzeniony w kulturze, filtrowany przez imputacje kulturowe oddziaływujące na ludzką świadomość, a także przedokreślany przez przyjmowane bez dowodu pewniki, dające ramy naszemu poznaniu, a nam samym względne poczucie epistemologicznego bezpieczeństwa. Świat jawi się nam taki, jak tego oczekujemy, poznajemy go w taki sposób, w jaki zapytamy, opiszemy go za pomocą takich reguł, które sami stworzymy lub zaakceptujemy spośród istniejących i narzucimy badanemu światu jako rzekomo w nim zawarte i naturalne. Tylko zdając sobie z tego sprawę możemy proces poznawczy w naukach przyrodniczych jakoś kontrolować, przynajmniej w pewnych granicach, co może sprawić, iż medycyna ponownie odkryje humanistyczne podstawy swojego współczesnego standardu i nie będzie zmierzała do jego ahistorycznej absolutyzacji.  

     

     

  • Globalny kryzys finansowy 2008 – dekonstrukcja

    Redakcja naukowa: Dominik Kopiński, Jerzy Rymarczyk, Marek Wróblewski

     

    Wprawdzie od wybuchu globalnego kryzysu finansowego minęły już ponad trzy lata, jego rozliczne konsekwencje w dalszym ciągu są odczuwalne na całym świecie. Należy do nich również obecny kryzys strefy euro, którego detonatorem była zapaść finansowa Grecji oraz kłopoty gospodarki amerykańskiej, w wyniku których agencja ratingowa Standard & Poor po raz pierwszy w historii obniżyła jej rating. Sympatycy spontanicznego ruchu społecznego „Okupacja Wall Street” wyszli na ulicę największych miast domagając się rozliczenia winnych kryzysu, który doprowadził na skraj bankructwa wiele państw i przyczynił się do gigantycznych kosztów społecznych. Paradoksem jest, że system finansowy, który początkowo wydawał się główną ofiarą kryzysu, bardzo szybko zdołał odbudować swoje siły, co nie byłoby możliwe bez wsparcia ze strony państwa, czyli pieniędzy podatników. To jedynie wzmaga oburzenie Main Street na praktyki Wall Street związane z potężnymi bonusami i tzw. złotymi spadochronami...

     

  • Miłość sprzedajna

    Pod redakcją Bożeny Płonki-Syroki, Aleksandry Szlagowskiej, Andrzeja Syroki i Kai Marchel

     

    Podsumowują treść niniejszej książki możemy stwierdzić występowanie w dyskursie publicznym różnych figur kobiet trudniących się sprzedażą swego ciała. Występuje tu figura prostytutki jako ofiary, która za pośrednictwem związanych z nią metafor wyznacza kierunek dyskursu jako zmierzający do określenia przyczyn dotykających prostytutki opresji, istoty szykan, jakie ją spotykają w społeczeństwie, jak również do poszukiwania sprawcy (sprawców) jej nędznego losu. Inną, często występującą w dyskursie publicznym figurą kobiety kupczącej swoim ciałem jest figura ladacznicy, występująca w różnych odmianach, od „wesołej panienki” z pobliskiego szynku lub kawiarni, po luksusową kokotę lub metresę. Spotykamy także inne rodzaje przedstawień kobiet sprzedajnych, takie jak np. nawrócona grzesznica, współczesna luksusowa kochanka, tzw. escort girl, łącząca wyższe wykształcenie zawodowe z utrzymywaniem płatnych (w bardzo różnych formach) związków z mężczyznami. Historyk obyczajów, wydobywając te figury z tła i poddając analizie sposób ich przedstawienia w źródłach, może ujrzeć dokonujące się w społeczeństwie zmiany, określić ich uwarunkowania i skutki.  

     

  • Filozofia we Wrocławiu

    dzieje – postacie – problemy

    tom I

    Pod redakcją Leona Miodońskiego

     

    Za tytułem niniejszego tomu – Filozofia we Wrocławiu. Dzieje, postacie, problemy – kryje się szerszy kontekst zagadnień, a mianowicie myśl dolnośląska – owoc specyficznej kultury materialnej i umysłowej – ukształtowana w wyniku wielowymiarowego, a czasami bardzo dynamicznego procesu cywilizacyjnego rozwoju, przeplatania się żywiołu słowiańskiego i germańskiego, duchowości katolickiej i luterańskiej, kultury miejskiej i kultury ludowej. Otóż Wrocław w pełnym tego słowa znaczeniu geograficznym i historyczno-kulturowym reprezentuje cały ten kompleks zagadnień, jako stolica tysiącletniego biskupstwa, jako ośrodek administracyjny, miejsce ogniskujące handel i przedsiębiorczość, jako siedziba instytucji naukowych, szkół i uniwersytetu, stanowi sublimację Śląska, ponieważ tworzyli i tworzą go Ślązacy.

  • „Idee platońskie” w filozofii Arthura Schopenhauera

    Aleksandra Bugla

     

    Właściwe zrozumienie filozofii Schopenhauera nie wymagałoby w zasadzie skrupulatnej egzegezy. W wyrażonej kryształowym językiem myśli filozofa nie znajdziemy tajemniczej aury, czy sformułowań na tyle niejednoznacznych, by dawały pole dla dowolnej interpretacji. Kiedy w jakimś fragmencie mamy do czynienia z hipotezą, czy obrazem metaforycznym, zawsze jest on opatrzony komentarzem i oddzielony od zasadniczej myśli jako jej ewentualne uzupełnienie. Uważnej lekturze Świata jako woli i przedstawienia nie powinny wobec tego towarzyszyć wątpliwości co do sformułowanej tam koncepcji. Problem w tym, że filozof stawia czytelnikowi jego dzieła bardzo wysokie wymagania. Zakłada mianowicie, że odbiorca dysponuje wiedzą tak szeroką, jak on sam (świadczy o tym choćby kategoryczny zakaz tłumaczenia cytatów greckich i łacińskich na język niemiecki). Na początku XIX wieku erudyta taki jak Schopenhauer: filozof, znawca literatury, posługujący się siedmioma językami i dysponujący jednocześnie aktualną wiedzą z zakresu nauk przyrodniczych, należał do rzadkości. Dzisiejsi odbiorcy są w jeszcze gorszej sytuacji – wiele koncepcji uznanych w owym czasie za naukowe ma dziś wartość jedynie historyczną, zmienił się również radykalnie ogólny obraz świata, upadł niejeden paradygmat.

  • Rozwój zdolności operacyjnych Unii Zachodnioeuropejskiej od Maastricht do Amsterdamu z uwzględnieniem roli członka stowarzyszonego na przykładzie Norwegii

    Grzegorz Rdzanek

     

    Na płaszczyźnie narodowej, a w szczególnie w ujęciu krajowym, opracowanie trafnie wpisuje się w bardzo ożywioną dyskusję na temat istoty nauk o bezpieczeństwie i nauk o obronności oraz ich wzajemnych powiązań i zależności. Recenzowane opracowanie wskazuje, że można te dwie dyscypliny nauk społecznych rozpatrywać równoprawnie i dorobek ich wzajemnie uzupełniać. Treść monografii wskazuje, że bez rozważania problematyki obronności i bezpieczeństwa jednocześnie, trafne ujmowanie większości zjawisk europejskich prawdopodobnie byłoby niemożliwe, a na pewno znacznie utrudnione.

    Fragment recenzji: Prof. dr hab. inż. Piotr Daniluk, Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu, Instytut Bezpieczeństwa i Spraw Międzynarodowych

     

    Książka niewątpliwie warta jest lektury i zasługuje, aby polecić ją Czytelnikom, szczególnie zainteresowanym tematyką dotyczącą architektury bezpieczeństwa globalnego i regionalnego. Całość stanowi interesujący, a przede wszystkim wartościowy merytorycznie tekst. (…) Nie ulega wątpliwości, że wnosi ona znaczący wkład w rozwój nauk o bezpieczeństwie, przyczyniając się do przybliżenia problematyki szeroko rozumianego bezpieczeństwa międzynarodowego w tak rzadko prezentowanym ujęciu.

    Fragment recenzji: Płk Prof. dr hab. Tomasz Kośmider, Akademia Obrony Narodowej, Warszawa

     

Script logo